"Mijn eerste kennismaking met de Alpencols
Toch 'n beetje stress aan de start. Gaat het goed gaan? Gaat mijn schouder het houden? 'k Heb enkel last als ik op de trappers loop...En dat er stress is : iemand van bij ons op de bus heeft het gepresteerd om de koersschoenen te vergeten mee te nemen...
Daarna volgen de pittoreske haarspeldbochten van de Montvernier en de Col du Mollard. Nog steeds goeie benen... maar zweten zweten zweten... Op de Mollard vallen de eerste slachtoffers, die vermoedelijk te hard zijn gegaan op de Glandon...
De Croix de Fer : mijn calvarieberg ;-(
Temperatuur in de schaduw op deze col : 38 graden aub !
De loden zon maakt hier enorm veel slachtoffers. Ze vallen als vliegen links en rechts van de baan, de schaduw onder de bomen opzoekend...Ze liggen werkelijk met bosjes, verslagen en ontredderd...
Een troost : 'k zie vele jongeren langs de weg zitten, met een klassefiets 4x zo duur als de mijne :-)
Mijn gedachten dwalen af... het zweet druppelt steeds vlugger... als een gootje bijna van mijn neus aub... 'k Praat tegen mezelf : "Maurits, heb je dit werkelijk nodig om hier zo te zitten lijden? Word je daar echt gelukkiger van ? ":-)
Mijn ogen branden en voelen dik aan door de liters zweetdruppels... 'k Tracht nog af en toe op de trappers te lopen om mijn rug te ontlasten, maar op mijn trappers lukt het moeilijk met mijn geblesseerde schouder, dan maar terug in het zadel... Toch verstand op nul, en blijven geven...
Maar plots gebeurt het, waar ik zo voor gevreesd had : KRAMPEN !! miljaar miljaar !!!!
Krampen in beide benen en ik moet van de fiets... 'n terrasje op in de schaduw... en 2 ijskoude cola's besteld... Dan maar van de nood een deugd gemaakt en wat foto's genomen, want het is hier prachtig ! 'k Wil terug vertrekken, maar 2 km verderop is het weer van dat... pijnscheuten in de holte van mijn knieën... Gevolg: weer 'n terrasje met 2 ijskoude cola's... Ondertussen rijden ambulances af en aan de top van de col ... verslagen, verkrampte, uitgeputte lichamen genoeg langs de kant van de weg...
De afdaling is werkelijk genieten... mooie bochten en lange stukken die hoge snelheden mogelijk maken... even op adem bekomen... Een tijd later rij ik Bourg d'Oisans binnen - aan de overkant van de weg kom ik twee glunderende GOLDEN BOYS tegen : het gouden duo Davy & Bart, die het samen fantastisch hebben gedaan
Ik sta nu voor een dilemma: Alpe D'Huez : ja of nee ? de flanken liggen te smelten onder de ongenadige zon - tot 45 graden laat ik me wijsmaken bij de bevoorrading... Het verstand haalt het op de emotie, en ik besluit mijn tocht hier te beëindigen in Bourg d'Oisans, na 160 km. 'k Heb geen zin om te blokkeren in elke bocht van de kramp of om in zwijm te vallen...'k heb nog teveel plannen om hier de geest te laten :-)
Het uur waarop de dlnmrs op de col worden toegelaten is met een uur opgeschoven, wegens de extreme hitte.
Ik kom terug
Wel 25 bidons of meer gedronken vandaag, zonder één keer te moeten plassen... Dan weet je het wel !
Maar ik blijf positief ! Ik kom terug! Met beter materiaal, betere voorbereiding, een herstelde schouder en betere benen !
'k Heb van de Alpen geproefd, en het smaakt naar méér, want ik kan beter ! ...én het is hier zo mooi adembenemend :-) Ik voel me niet op mijn waarde geklopt, wel door extreme omstandigheden :-)
én de Galibier ligt me beter... lol
Nog eens een dikke proficiat aan onze 9 andere Stuurkens, waaronder 3 vrouwtjes, die het beste van zichzelf hebben gegeven en deze uitdaging zijn aangegaan !
Sportieve groeten, Maurits
à propos : Ik was wel de enige zot vermoed ik, die onderweg op de fiets een 78-tal foto's heeft genomen... da's ook al een prestatie op zich :-)
Klik :