Maurits vertelt :
"11 juni 2016 07u15 : aan de start in Luxeuil les Bains. We kennen onze opdracht :
213 km met 4300 hoogtemeters, af te leggen op 10 uur tijd om goud te veroveren. En dit in de regen :-( Maar in mijn binnenste heb ik om te klimmen nog liever regen en lagere temperaturen dan de zon.
Zonder hoge verwachtingen en volledig ontspannen sta ik tussen honderden, wel 'n paar duizend fanatiekelingen. Peter heeft ervoor gezorgd dat we met onze lage startnummers helemaal vooraan staan tussen de profs... dat beloofd :-)
Na het startschot is het als een bende op hol geslagen wilde paarden. Snelheden lopen op naar 40 - 45/u. 'k Laat die bende gekken rijden en ga me niet laten meeslepen maak ik mezelf wijs !!
De eerste serieuze hindernis is de Col des Chevrères, met een gruwelijk steile strook van +20 %, het is hier harken en de hartslag gaat boven 170...'k passeer voorbij de plek waar Evy een paar jaar geleden ontredderd in de auto van Odilon stapte :-). De afdaling ligt er levensgevaarlijk spekglad bij ; inderdaad, even verder in een haarspeldbocht ligt al een eerste slachtoffer bebloed in het aangezicht in de gracht, met het sleutelbeen af... Daarna volgende de Balon d'Alsace en de Col de Hundsrück. Ik tracht te klimmen zoals Ronny me heeft geleerd : een tandje hoger schakelen voor de bocht, recht op de trappers lopen in de bocht en na de bocht terugschakelen en gaan zitten. Je rug ontspant en je krijgt weer 'n beter gevoel, én je rijdt vlugger omhoog ! Ja Ronny, je tip werkt uitstekend ! Daarna komt de lastige GRAND BALLON, volledig in de mist. De laatste kms wegen hier héél zwaar. Het is doseren, doseren, doseren Maurits, hartslag onder de 160 houden met stijgingspercentagers tussen 8-9%. Op de top weet ik het al : ik voel me nog goed en goud zit erin vandaag ! Maar dan moet ik wel rechtblijven, want de natte afdalingen moet ik doen tegen heel lage snelheden en met de billen dichtgeknepen... De Col d'Oderen en Col de la Croix neem ik rustig op mijn eigen tempo. Daarna volgt het gebied van de Finse meren : dit lijkt wel een paradijs, betoverend mooi. Altijd op en af, maar wel een paar stukken tot 16 % omhoog.
Overleven Maurits, overleven en doorzetten maak ik mezelf wijs. Ondertussen is mijn Garmin uitgevallen en vraag ik aan een Fransman hoever het nog is tot de aankomst. "Encore vingt km". Er komt een schittering in mijn ogen, ik weet nu zeker dat er goud wacht !
De hemelsluizen gaan nu wel helemaal open; met bakken en bakken water uit de lucht. We moeten in het midden van de baan rijden, want er liggen meters water langs het wegdek, en hagelballen in mijn gezicht. Maar niks kan me nog deren want het goud lacht me toe!
Ik zit in een ruime groep fietsers, vol grinta nu, in dalende lijn meer dan 40/u richting finish Raddon, euforisch naar goud. Het is een ware triomftocht, tsaka tsaka !!! Aan de finish heb ik nog een half uur overschot.
Fabian, met een sterke tijd veel vroeger gearriveerd, valt bijna van zijne stoel als hij me opmerkt met de woorden : "Mo, ben je hier nu ook al, jawadde "??? :-) :-)
Opdracht volbracht - Mission accomplished. Fier op mezelf !
Sportieve grtn, Maurits
