3 ballons 2016, mijn langste rit ooit!
Met een klein hartje sta ik aan de start voor 213km door de Vogezen. Eens rondkijkend en mij afvragend, waar staan al de andere vrouwkes?
Het startschot wordt gegeven en mee met de grote meute naar de eerste col van de dag, de gevreesde Chevreres. De baan veel te smal en ik word al gauw verplicht voet aan de grond te zetten door de grote massa dat te voet gaat. Gelukkig kan ik terug op de fiets en ik spartel mij erdoor tot aan de top. Een bordje gevaarlijke afdaling 18% en dit op nat wegdek, brrrr mijn nieuwe remblokjes komen goed van pas.
Op naar Ballon d'Alsace, een brede aangename beklimming en de groepjes worden gevormd. In gezelschap van Albert Heyn, Ijsboerken, Argenta en Mercedes Benz zal ik de volledige tocht verder zetten.
Halfweg de afdaling worden de eerste regensluisen volledig opengezet. Stoppen, bril af, regenvest aan en tegen 20/u met de benen dichtgeknijpt naar beneden.
Algauw volgt col de Hundsruck, mijn energiereep van etixx doet precies zijn werk, wat een makkie.
Aan de voet van de Grand Ballon 15km lang, schakel ik toch enkele tandjes lager om wat in reserve te rijden. Een schouderklopje van Albert Heyn "tot aan de top meid". Maar zolang zal het niet duren. Halfweg door de mist heen zie ik dat opvallend pakje terug verschijnen. Deze keer met de wijze woorden "goe bezig meid", die vriendelijke Hollanders toch!? Even genieten boven op de top van de uitgebreide bevoorrading, Franse broodjes met lekkere kazen. Voor een glaasje wijn is het nog wat te vroeg. Maar de gouden smile komt al op mijn gezicht. Enkel panne of een valpartij kunnen dit nog verhinderen.
Het startschot wordt gegeven en mee met de grote meute naar de eerste col van de dag, de gevreesde Chevreres. De baan veel te smal en ik word al gauw verplicht voet aan de grond te zetten door de grote massa dat te voet gaat. Gelukkig kan ik terug op de fiets en ik spartel mij erdoor tot aan de top. Een bordje gevaarlijke afdaling 18% en dit op nat wegdek, brrrr mijn nieuwe remblokjes komen goed van pas.
Op naar Ballon d'Alsace, een brede aangename beklimming en de groepjes worden gevormd. In gezelschap van Albert Heyn, Ijsboerken, Argenta en Mercedes Benz zal ik de volledige tocht verder zetten.
Halfweg de afdaling worden de eerste regensluisen volledig opengezet. Stoppen, bril af, regenvest aan en tegen 20/u met de benen dichtgeknijpt naar beneden.
Algauw volgt col de Hundsruck, mijn energiereep van etixx doet precies zijn werk, wat een makkie.
Aan de voet van de Grand Ballon 15km lang, schakel ik toch enkele tandjes lager om wat in reserve te rijden. Een schouderklopje van Albert Heyn "tot aan de top meid". Maar zolang zal het niet duren. Halfweg door de mist heen zie ik dat opvallend pakje terug verschijnen. Deze keer met de wijze woorden "goe bezig meid", die vriendelijke Hollanders toch!? Even genieten boven op de top van de uitgebreide bevoorrading, Franse broodjes met lekkere kazen. Voor een glaasje wijn is het nog wat te vroeg. Maar de gouden smile komt al op mijn gezicht. Enkel panne of een valpartij kunnen dit nog verhinderen.
Mijnen diesel loopt nu gesmeerd en zowel col d'Oderen als col de la Croix gaan vlotjes door de benen.
4u, onweer voorspeld en ze zijn er deze keer knal op. De laatste 35km, wind op kop, op weg naar klein Finland ist vollenbak giet uit!!! Nog 2 lastige stukken recht omhoog, laat ik mij wijsmaken. Voor mij waren het er zeker nog 2 en nog eens 2 meer. Daar kwam precies geen einde aan.
De laatste 10km afdalend naar de finish kan ik door de euforie "Yes ik heb goud" nog het nodige kopwerk doen van ons groepje.
Met een klein hartje vertrokken maar met een groot hart over de streep gereden.
Genietend van een welverdiende warme pasta en later op de avond een gezellig etentje met de 4 gouden stuurkes.
De sfeer zat goed.....
4u, onweer voorspeld en ze zijn er deze keer knal op. De laatste 35km, wind op kop, op weg naar klein Finland ist vollenbak giet uit!!! Nog 2 lastige stukken recht omhoog, laat ik mij wijsmaken. Voor mij waren het er zeker nog 2 en nog eens 2 meer. Daar kwam precies geen einde aan.
De laatste 10km afdalend naar de finish kan ik door de euforie "Yes ik heb goud" nog het nodige kopwerk doen van ons groepje.
Met een klein hartje vertrokken maar met een groot hart over de streep gereden.
Genietend van een welverdiende warme pasta en later op de avond een gezellig etentje met de 4 gouden stuurkes.
De sfeer zat goed.....
