Ne mens wordt een jaartje ouder, dus ditmaal voor de cannibalette gekozen
en niet zoals de voorbije jaren de cannibale. De veertiende editie van Monventoux
was ook dit jaar een succes, prachtige organisatie op en rond de Mont ventoux.
Om half zeven werd voor de 2400 deelnemers het startschot gegeven in Malaucène om onmiddellijk de
beklimming van de Ventoux aan te vangen, de weergoden waren ons gunstig gezind
deze keer, een zacht windje (weliswaar het grootste gedeelte van de tocht in het
nadeel) en een voor de Vaucluse aanvaardbare temperatuur (20° oplopend tot 30°). Tijdens mijn afdaling naar Sault waren de Lady’s ook al aan hun beklimming begonnen, ze zouden het meer
dan voortreffelijk doen, de opleiding bij de B’s van ‘t stuurken heeft duidelijk zijn effect niet
gemist 
. Na het versterken van de innerlijke mens volgde een tocht door het Parc naturel
regionale Les Barronies met de col d’aulan en de col de l’Homme mort (what’s in a name) op
het programma om terug aan de voet van “ le col du tempète” uit te komen voor de laatste
beklimming van de dag, 26Km scarten voor velen (niet het minst voor ondergetekende).
De voldoening bij het overschrijden van de aankomstlijn boven op de Ventoux is des te intenser.
Ondertussen ook al de klimtijden van Brendy en Katrien te horen gekregen, ‘k heb onmiddellijk mij koerspetje afgedaan uit respect. Mijn eerste beklimming duurde 2u24 en mijn tweede klimtijd wil ik zelfs niet weten.
De afterparty met discobaar A moeder was een ferme afsluiter van de dag, ‘k had zo de indruk
dat bij de meesten hun gellekes nog belange niet waren uitgewerkt.........
Naast de zaterdagrit samen met de dames een leuke tijd gehad in Malaucène, en ja er zijn foto’s
genomen die niet voor publicatie vatbaar zijn (eentje met een badeendje, met een scheef klaksken enz...),
en er geraakt al eens een bril zoek of er breekt een glas (na een gezellige avond op het terras), maar
ik ga de wijze woorden van de dames “what happens in Malaucène stays in Malaucène” in acht nemen.
Patrik
