De Rode Geulroute op het programma. Redelijk veel Stuurkens die ondanks de vakantieperiode komen opdagen.
De aanzet is er weer niet naast, er staan immers wat kilometers op het programma. Via Wachtebeke gaat her richting Zelzate waar Charlotte platvalt, op een strategische plaats. Rechtover het huis van The Voice of Europe. Eerbiedig buigen we het hoofd, terwijl Mon het drieduizendzevenhondertweeëntwintigste binnenbandje uit z’n carrière wisselt. De tocht zet zich verder richting Boekhoute over een padje slechte kasseien, en nog wat fijns. Tijd voor een stop...en dan...begint het te druppelen....Druppelen...
We trekken ons op gang richting Philippine, dé mosselstad en goed gekend bij onze Stuurkens precies. Hoewel...de jonge mosselen brengen onze ervaren rakkers van de kook (jaja, lang over nagedacht), en we zijn de verkeerde kant uit. Terugkeren via de expressweg is niet echt een optie, dus rechtsomkeer. Tijd voor een geImproviseerde vrijaf in ondertussen flinke regenbuien. De weg richting Sas van Gent wordt gevonden, en het wordt echt Flandrienweer. Marleen valt nog eens plat, tijd om af te koelen en nog eens aan te zetten in een flinke tred...terwijl de regen gutst uit de hemel. Maar volgens Mon moet eens mens de zondag eens weg, en wie zijn wij om dat tegen te spreken.
In de Fina komen de warme soepjes, koffie en warme choco’s boven, opwarmen terwijl onze A’s blijkbaar niks van regen gezien hebben. Omdat ze rapper rijden horen we. Omdat ze een kort tochtje gedaan hebben denken wij 
De cijfertjes: 105 km, 29km/h gemiddeld.
Dinsdag; kort richtje richting ‘Olland. Jochen
