Toch niet naar Woubrechtegem
Kalender of geen kalender – volgens de Mon waren we 6 weken geleden naar Woubrechtegem gereden, dus het werd iets anders. Met 18 via Kwatrecht (“wreed gevochten in den Oorlog”) over Melle richting Landskouter. Niet de Betsberg over, maar rechtsaf richting Munte. Een eerste keer vrijaf waar de Collewaert broeders eerst bovenkomen, gevolgd door onderstaande die na een gat te dichten nog Frank & Ivan opraapt. Jammer genoeg geen stop in Munte - herbekijk de foto’s van dit jaar nog eens en je weet waarom dat jammer is. We keren terug. Nu al? Ja, nu al. Enfin, deels dan toch. In Melle zit er een tuttebel achter ons die haar claxon niet met rust kan laten. Laat me eens uitzakken om beleefd te vragen of ze haar wegcode kent, ze moest plots rechtsaf. Tiens. Op de brug komen we iets tussen een fiets en een step tegen, nog nooit gezien maar blijkbaar toch gekend bij anderen. De dames gingen hun foto op onze FB bekijken, bij deze! Heusden door waar we de C’s op een terras zien zitten (“zijn dat de A’s??”) en zo naar Lochristi waar het tijd is voor een stop. Waar de spraakzame dame van dienst ons meteen doet terugverlangen naar Munte. Niet lang daarna vrijaf richting Wachtebeke en het noodlot slaat toe. Kevin komt in een put terecht (leeggereden en geen focus meer? slechte stuurmanskunsten?) en de velg is geraakt. Maar McGyver Mon lost alles op. Toch een kortere weg naar huis maar uiteindelijk stonden er toch 85km op de teller.
Op de brug gaat Ivan nog eens aan, niemand die er nog bijgeraakt. Chapeau ook voor kapitein Thomas C die de hele rit op kop rijdt ondanks een zware Zele kermis. Ja die mannen van Zele, ‘t zijn geen simpele. Tot de volgende!
J
