Van onze reporter Bram in Mallorca :-)

Vrijdag

We spreken af rond 15:00 om een kort ritje van 50-70 km te bollen. De gehuurde fietsen moeten getest en afgesteld worden. Sommigen gaan hierbij tot op de millimeter.
Greta en Odillon keren zich op de dijk al om, zo’n grote groep Stuurkes is misschien niet de beste manier van rijden.

De geplande rit liep via S’ Arenal naar Cap Blanc en zo naar LLucmajor.

Na enkele kilometers over drukke wegen wordt er ingegrepen en slaan we vroegtijdig linksaf naar LLucmajor. Bram en Erik overleggen of we meteen niet beter doorrijden naar Randa en het klooster boven. Aangezien er geen bezwaar klinkt rijden we verder tot de voet van de klim waar we een terras spotten voor later. Op de 5km lange klim zelf worden de eerste tikken uitgedeeld.

Bram kent de klim en zet vroeg aan, Maurits probeert het gat nog dicht te rijden maar strandt op 50m. In de laatste 2km komt Ronny nog van achteruit en laat hij Maurits achter. Eenmaal boven wacht er ons een prachtig zicht over de regio. Er wordt nog wat aan de fietsen geprutst om daarna een rustige afdaling te doen naar dat terrasje. Martine was al aan het genieten van een Cola nadat ze halverwege de klim rechtsomkeer gemaakt had. Er worden nog wat verhalen over de klim verspreid waarna we weer aanzetten richting LLucmajor en Palma. Ditmaal zijn de wegen rustiger en ze lopen heerlijk bergaf. Zo zijn we snel binnen na 63 km en 600 hoogtemeters. Zeker genoeg voor de eerste dag.

Zaterdag

11 Stuurkes aan de start bij de “A” groep, waaronder 3 vrouwen.
We starten richting Palma over de promenades. Dit was achteraf gezien niet de beste oplossing. We rijden dwars door Palma heen, veel verkeer en veel twijfels over de route. Na een goeie 20 km komen we bij de eerste hindernis, de Coll Portell. Fabian en Bram gaan er vandoor, met een tweede versnelling is Fabian los en komt hij alleen boven. Eenmaal iedereen terug samen is fietsen we verder naar Esporles en van daaruit altijd bergaf richting de kust. Hier is het echt prachtig fietsen met glooiende wegen en pittoreske panorama's van de westkust van Mallorca. In Andratx worden er spaghetti’s en broodjes genuttigd. En natuurlijk ook de nodige vettige praat. Terug de fiets op en richting de Coll de sa Cleu.

Vooraan wordt er stevig gas gegeven op het buitenblad. Uw schrijver zakt hier compleet door het ijs en moet 6 minuten prijsgeven op de 6 km lange klim. Hierop volgt een technische afdaling met overstekend wild waardoor de meeste Stuurkes met de handrem op naar beneden rijden. Eens voltallig zetten we koers naar Palma, waar hetzelfde fietspad als ‘s ochtends wenkt. Dit maal met nog meer volk. Niet alleen op het fietspad maar ook op het strand ernaast. De Spaanse badmode (of het gebrek hieraan) is voor sommige Stuurkes een serieuze afleiding. De balustrade komt er een paar keer met de schrik vanaf. Met nog 8 km voor de boeg stoppen we voor een frisse Cola of Fanta in Palma. En de beelden van aan het strand hebben bij sommige leden de verbeelding doen werken. Eens uitgepraat bollen we verder langs de promenade richting Hotel Helios met 106 km op de teller en meer dan 1600 hoogtemeters

Zondag

1 Stuurken minder vandaag daar Katrien voor de andere groep gekozen heeft. Er stond vandaag dan ook een zware rit gepland richting Soller. We hebben geleerd uit onze fouten van gisteren en rijden om de luchthaven heen waardoor we niet opnieuw door Palma moeten. Even later geven de navigatietoestellen ons toch wat kopzorgen doordat ze ons vaak verboden straten insturen. Met wat gezond verstand leiden onze kopmannen ons erdoor en rijden we richting Santa Maria, waar Ronny ons vertelt over een 80-jarig vrouwtje die heerlijke huisgemaakte taarten bakt. Dit zal toch voor een andere keer zijn. De bergen wachten op ons vandaag. Eerst over de klim naar Valdemossa en dan langs opnieuw een prachtige kustweg richting Deia en Soller. Hier worden de eerste dranken genuttigd maar we zijn het middaguur al voorbij en de magen knorren al. We dalen dan af richting Port de Soller om daar opnieuw een pasta, pizza of broodje te eten langs de promenade aan de bloedmooie baai van Port de Soller. Terug op de fiets en hopen dat de pasta niet op de maag blijft liggen, de Coll de Soller lonkt en ook hier worden de lakens verdeelt. Maurits begint er vroeg en stevig aan maar Ronny en Erik maken zich geen zorgen “Die valt wel terug”.

En zo gezegd, zo gedaan. Maurits krijgt een klopke en Ronny, Eric en Marc gaan erover en het podium is weg. Eenmaal boven worden de hartslagen vergeleken en de tactieken herzien. Een mooie afdaling leidt ons richting Bunyola waar we starten aan de Coll Honor. Hier zien we andere mannen naar het front trekken na een vroege aanval van Bram moet ook Fabian aan de bak, hij gaat er dan ook vlot over. Eric en André gaan nog op zoek naar Fabian maar de vogel is gaan vliegen. Er wordt met minuten gesmeten vandaag. Na de Honor volgt nog de mini klim naar de Orient waar Fabian alweer de sterkste is voor Bram en Peter. Een lange afdaling volgt met lange rechte stukken waar gas geven een deugd lijkt. In Alaro is de lokale ijsbar open en de Stuurkes maken hier hevig gebruik van. De vrouw aan de bar heeft grof geld verdient op die 20 minuten. Terug op ons aluminium of carbonnen ros is het nu vrijwel allemaal in dalende lijn. We passeren opnieuw Santa Maria, maar ook nu is er geen tijd om taart te eten, het is al laat en er moeten nog 30km gedaald worden. Een uurtje later rollen we Hotel Helios binnen met 130km op de teller en de 1850 hoogtemeters vertellen  het verhaal van een dagje zwaar klimwerk.

Maandag

Rustdag - bezoek aan Palma

Dinsdag

De dag van de koninginnenrit die al enkele dagen voer voor discussie is aan de eettafel is aangebroken en enkelen hebben hier dan ook vol spanning naar uitgekeken. De tactieken worden door sommigen luidkeels gedeeld terwijl anderen zich in stilte klaarmaken om eens te verrassen. Indien u de Stuurkens kent, weet u ongeveer wie in welk kamp zat. Maar eerst nog een stop bij de fietsenmaker! Er moet nog wat gesleuteld en gepompt worden om topresultaten te waarborgen. Maar hier loopt het al mis. We rijden van bij de fietsenmaker de verkeerde richting uit en zullen het vooraf perfect uitgestippelde en bestudeerde parcours niet meer tegenkomen tot aan kilometerpaal 54. Het duurt enkele kilometers voor enkelen het doorhebben dat we van de route af zijn maar de kopmannen blijven volharden dat we op de juiste weg zijn, tot enkele kilometers verder bij hen ook de spreekwoordelijke frank valt.

We zijn nu al 18 km verwijderd van het hotel, te veel om onze stappen terug te keren. Maar gelukkig zijn Eric en Marc hier nog geweest en schudden een alternatieve aanloop naar Inca uit hun mouw langs Llucmajor en Algaida.

Dit doet bij sommigen de wenkbrauwen fronsen maar het loont. We komen op prachtige fietswegen terecht richting Inca waarop rustig gepeuzeld en gedronken kan worden. Dit is dan ook broodnodig daar het enorm aan het opwarmen is. In Inca worden de drinkbussen bijgevuld en enkele Cola’s genuttigd. Vanuit Inca rijden we richting Selva en Caimari waar de echte hindernis wacht. De Puig Major. Het is duidelijk van bij de start, het gaat hard gespeeld worden vandaag. Op de eerste pentes vertrekt André al en hij krijgt Maurits mee. Dit word op ongeloof onthaald aangezien deze klim lang beloofde te worden. Eenmaal de achtervolging op gang gezet is door Ronny springt Bram weg richting een ontketende Maurits. Deze zakt snel door het ijs na de veel te zware inspanningen te vroeg in de klim. Hierdoor ontstaat een elitegroepje met Fabian, Ronny, Bram en André. Er word stevig doorgeklommen en ook de stukken die iets vlakker lopen worden genuttigd om elkaar pijn te doen. Er volgen enkele demarrages in kleine afdalingen en na enkele haarspeldbochten. Hierdoor word de kopgroep verder uitgedund. Iedereen lijkt wat op zijn adem te trappen op de lopende stukken en het tempo gaat er een beetje uit. Daar ziet Bram zijn moment en slaat snel een gat van 50m.

Tot ieders verrassing lag 500m verder al de top dus was het wachten geblazen. Enkele Stuurkens die de streek al beter kennen melden dat de top nog verder ligt maar aangezien we nu toch stilstaan kunnen we beter op iedereen wachten. Eenmaal compleet vertrekt de groep weer, eerst een korte afdaling en dan weer een nieuw deel van Sa Calobra. De beste klimmers van het moment verzamelen zich weer vooraan voor een nieuw rondje demarreren. Slag om slinger wordt er versneld door Fabian, Bram en Ronny om elkaar er toch nog af te krijgen. Fabian lijkt hierin te slagen door in een korte afdaling een 10-tal meters te nemen maar wordt afgeblokt door verkeer waardoor de 3 weer samenkomen. De splitsing is niet ver meer en met nog 300m te gaan breekt Ronny dan toch een beetje onder het tempo van Fabian. Het wordt een schouder aan schouder sprintje tussen Bram en Fabian dat Bram nipt haalt. Eenmaal de groep terug compleet is zetten we koers richting de korte kant van de Coll des Reys ofwel Sa Calobra. Deze lijkt grotendeels geneutraliseerd maar op 2km van de top vertrekken Fabian en Bram toch gevolgd door André.

Er wordt niet extreem doorgereden en dus wordt er opnieuw een korte sprint getrokken op de laatste pente van de Coll. Opnieuw hetzelfde resultaat als op de Puig Major. Bovenop Sa Calobra worden we beloond voor onze geleverde inspanningen met prachtige vergezichten van zee en bergen. Hier moeten foto’s getrokken worden. De afdaling naar de toeristische trekpleister Sa Calobra volgt. Hier moeten we straks terug naar boven? De afdaling zit vol haarspeldbochten, versmallingen en misschien wel het gevaarlijkste van al, de toeristenbussen. Meermaals hebben we voet aan grond moeten zetten omdat auto’s en bussen elkaar moeten kruisen. Aan pittoreske panorama's geen gebrek hier, er wordt geregeld gestopt voor een foto. Aan de zee beslissen we iets te eten en te drinken. De macaroni is in trek en smaakt duidelijk, de beklimming word geneutraliseerd uit vrees voor maagproblemen. Maar dat houdt Maurits en Eric niet tegen om toch wat te spelen met elkaar op de steilste stukken. Eric bekoopt dit snel met rugklachten tot gevolg. Even stretchen en terug vertrekken richting Soller. Hier wacht ons de volgende klim: de Bunyola. Blijkbaar is er iets mis gegaan bij het lezen van de kaart want de klim blijkt wel degelijk de Coll de Soller te zijn waar we zondag ook op hebben gevloekt. Maurits vertrekt vroeg, zoals het ritueel beaamt. Ronny zet al in de eerste bocht voet aan grond om Marleen te bevoorraden en beslist dan om nog op zoek te gaan naar de kop van de koers. Eén per één worden de stations afgetikt en bereikt Ronny Maurits. Ze klimmen even samen voort maar dan moet Maurits de tol betalen voor de vroege inspanning en moet hij Ronny laten rijden. Boven doet een vriendelijke café eigenaares uitzonderlijk open voor ons (ze verdient er wel dik aan). Eens gerehydrateerd zakken we af en volgen we de lange, rechte weg bergaf richting Palma. Terug op dat vervloekte fietspad langs het strand maar we zijn content dat we binnen zijn. Al springt op een kilometer van het hotel wel een spaak uit het voorwiel van Bram. Dat komt ervan zeker, na al die demarrages? We bollen rustig Hotel Helios binnen en de tellers tonen nogmaals de zwaarte van de rit aan. 172 km met 2640 hoogtemeters. De koninginnenrit heeft zijn naam alle eer aan gedaan. Onze vrouwen hebben hem dan ook met glans uitgereden. Proficiat!

Woensdag

Een grote gezamelijke rit staat op de planning vandaag. De verkeerde afslag van gisteren word vandaag als eerste keus aangeduid. Ons doel: Inca. Het tempo word wat gedrukt in vergelijking met de afgelopen dagen. We hebben dan ook meer mensen aan boord vandaag. 14 Stuurkens en 1 verdwaalde Nederlander zetten aan richting Llucmajor en Algaida. We passeren hierbij de voet van Randa, de klim van de eerste dag. Er worden wat plaagstoten heen en weer geworpen om dan toch de klim links te laten liggen. Via Algaida gaat het opnieuw via prachtige fietswegen richting Sencelles en daarna naar Inca, onze stopplaats voor vandaag. Hier worden opnieuw wat koele dranken genuttigd, wat in dit heet weer echt wel nodig is. Eens afgekoeld keren we op onze passen terug richting Sencelles om dan af te slaan in de richting van Santa Maria.

Vanaf hier beginnen verschillende navigatietoestellen ons op andere routes te sturen waardoor er toch wel wat verwarring ontstaat. Idealiter zouden we ten oosten van de luchthaven moeten terugkeren maar onze gebrekkige kennis van deze regio maakt dit moeilijk. We volgen dan maar de weg richting Son Ferriol waar Maurits een lekke band oploopt en dan door de voorstad van Palma zoeken we de kust. Niet ons beste idee, maar op die manier raken we wel thuis zonder noemenswaardige problemen en 97 km.

Donderdag

De laatste dag en de laatste kans om een blijvende indruk te maken op de ploeggenoten. 12 Stuurkens en opnieuw dezelfde Hollander vertrekken richting Bunyola waar de ons ondertussen bekende Coll de Soller wacht. We beklimmen hem vandaag wel uit de omgekeerde richting, vol in de zon, wat sommige leden toch wat nerveuzer maakt. Eens de oorlogszone bereikt is wordt het tempo lichtjes opgevoerd zodat iedereen wakker is. We snijden de Coll aan en Maurits voelt het kriebelen en vertrekt meteen. Achteraan wordt lang getwijfeld waardoor hij toch wel een ruime voorsprong bijeen fietst. Na wat geaarzel vertrekt Marc, gevolgd door André en daarna ook Bram. Ronny test de benen even en raapt ze alle 3 op om daarna weer op eigen tempo verder te rijden. Bram is ondertussen opnieuw weg gereden en dus voelt Fabian zich genoodzaakt om de achtervolging te starten. Hij steekt de boel in gang en rijdt gestaag het gat dicht.

Na enkele versnellingen in de vele haarspeldbochten van de Soller gaat hij alleen op zoek naar Maurits die nog altijd sterk doorzet. Op 600m van de top komt Fabian erbij en 350m verder moet ook Maurits de rol lossen. Boven wordt er flink uitgepuft. Deze kant van de Soller is toch zwaarder, niet door de percentages of bochten maar door de loden zon die vandaag present tekent. De duik richting Soller volgt snel, hier worden lege bidons bijgevuld. Na een korte stop richten we onze aandacht op Fornalutx, volgens Eric het mooiste dorp van het eiland. Het ligt wel op de flanken van de Puig Major. Hier maken we kort werk van want het dorp lonkt. De koele dranken vloeien vlot binnen op het voorspelbare terras. Veel tijd om het dorp te verkennen is er niet, en met fietsuitrusting aan is dit ook niet aangewezen. Het is nog anderhalve kilometer doorklimmen tot we de vaste route van de Puig Major bereiken. Van hieruit zakken we 4 kilometer af terug richting Soller. De gedachten gaan richting Coll den Bleda waar kort werk van wordt gemaakt. Een lange, zalige afdaling richting Deia volgt waar we een broodje eten. Overeten is echter een slecht idee daar vlak na Deia een lepe klim richting Valldemosa volgt.

Bram krijgt te veel ruimte na een korte afdaling en zet door wanneer hij ziet dat hij een voorsprong van 100m cadeau krijgt. Fabian ziet het te laat, probeert het gat nog dicht te rijden maar sterft een stille dood op 30m van Bram’s achterwiel. Hierachter start Eric een nieuwe achtervolgingspoging op waarbij hij snel hulp krijgt van zijn buurman Marc. Samen rijden ze op het grote mes in no-time het gat met Fabian bijna dicht. Maar gelukkig is daar het eind van de klim.

We draaien en keren langs bekende wegen terug richting Santa Maria waar nogmaals gestopt wordt om af te koelen van de loden hitte. We keren hierna op onze stappen van die ochtend terug en komen voor de laatste keer aan in Hotel Helios met een propere 117 kilometer en 1500 hoogtemeters. Genoeg om het totaal voor uw auteur op 686km te leggen en net onder de 9000 hoogtemeters uit te komen. Men zou hierdoor nog naar de vlakke wegen van het Waasland beginnen snakken.

De andere Stuurkens zijn hierbij gewaarschuwd