Ijzige noordoostenwind in de Hel

Deze ochtend om 7u15 werd het startschot gegeven in Busigny voor de Paris – Roubaix challenge. 

Het was ijzig koud (0,5° gaf mijn gps)! We zaten met een groep van een man of 15 direct achter de motor aan die het verkeer vlotjes naar de kant verwees, wat voelde ik me even profrenner! We reden een stevig tempo want er werd goed samengewerkt. Ook de eerste kasseien gingen vlotjes voor de bijl en het zag ernaar uit dat dit een topeditie ging worden. De benen voelden super en ik zat in een fantastische groep. 

Na 1u45 sloeg het noodlot toe, een knal op een kasseirand en onmiddellijk stond mijn voorband zo plat als een vijg. Ik rijd met tubeless banden dus die zouden zichzelf moeten dichten maar ik denk dat die melk weinig deed met die temperatuur. Ik had gelukkig nog een reserve binnenband maar ik kreeg mijn ventiel niet uit mijn velg en dan kan je met een binnenband uiteraard niks beginnen! 

Na een klein half uur wandelen kwam ik toch een vriendelijke man tegen die met de wagen zijn copains aan het volgen was. Hij kreeg het ventiel met een tang uit het wiel en ik kon mijn binnenband steken. Uiteraard waren de snelle jongens gaan vliegen. Ik was voor de rest van de dag op mezelf aangewezen en dat kostte heel wat krachten met de felle tegenwind die meer en meer begon op te zetten. De benen werden zwaarder en zwaarder en de turbo begon te sputteren. 
Nog een laatste krachttoer op Carrefour de l’arbre en een spurtje op de velodroom en ik was binnen na 5u54min. met 29,2 gemiddeld.

Een fantastisch dikke proficiat aan Wendy, Thomas en Jochen met hun puike prestatie!
 Paris – Roubaix hakt er telkens weer zeer zwaar in en het was 1 van de zwaarste edities met zo een vuile koude tegenwind! Knap gedaan Stuurkens !!!
Bart