Mijn ervaringen...met enige vertraging :-)
"il est 5 heure, le Vaucluse s’éveille, mais le soleil ne dit pas bonjour au montagne, het regent pijpestelen.
De eerste moeilijke opdracht van de dag, een calorierijk ontbijt verorberen, daarna i.p.v. zoals in de voorbije dagen geen Ambre soleil, maar QM Hot embrocation om de benen in te smeren. Een extra windstopper is zeker geen overbodige luxe.
Om 5Hr45 wordt het startvak in Malaucène geopend, met heel wat decibels probeert de dj er toch wat sfeer in te brengen. De speaker van dienst (Chris Van Den Abeele) laat ons ondertussen weten dat bovenop de Mont Ventoux de gevoelstemperatuur -10° bedraagt, de col is voorlopig afgesloten, starten met de beklimming vanuit Malaucène is uitgesloten.
Om 06Hr30 gaat de volumeknop nog wat verder open, Bart Wellens geeft het startschot en onder het gedreun van het toepasselijke “ Highway to hell “ worden we op weg gestuurd voor een alternatieve maar niet minder lastige route, via de col de la Madeleine naar Bedoin om van daaruit de Ventoux tot aan Chalet Renard te beklimmen (14 km, de laatste 8 aan een gemiddelde van 9,5%), naarmate de beklimming vordert wordt het steeds kouder en natter.
Even voorbij Chalet Renard is er een bevoorrading waar een lieve jongedame onder mijn regenvest een goudgele folie (tegen onderkoeling) aanbrengt en er één van de begeleidende motards even de flauwe plezante probeert uit te hangen “ en Patrik kunt ge u een beetje amuseren “. Na afdaling naar Sault kan ik dank zij de begeleidster van de Ghost riders uit Evergem droge sokken, windstopper enz.... aantrekken, het is ondertussen gestopt met regenen en in de verte is er zelfs een streepje blauwe lucht te zien waardoor de moraal terug de hoogte ingaat.
Vanuit Sault volgt er een lus van 100Km over 4 cols (col d’Aulan, col de Perty, col st Jean en col de l’Homme mort) door het prachtige landschap van de Drome.Ook op de Mont Ventoux blijken de weersomstandigheden iets beter en mag er tot de top geklommen worden, doch dichtbij de top van l’ homme mort begint het terug te druppelen en in de afdaling naar Sault gaat dit over in water gieten en worden we af en toe zelfs op wat hagel getrakteerd.
Bij de bevoorrading in Sault worden we door de organisatie er van op de hoogte gebracht dat het om veiligheidsreden (regen, onweer, hagel en hogerop zelfs sneeuw) niet meer toegelaten is om de beklimming aan te vatten....................................et maintenant, dacht ik bij mezelf, mijn warm badje staat jammer genoeg aan de andere kant van de Ventoux.
2 koppen “chocolat chaud” later had ik terug wat gevoel in mijn handen gekregen en besloten om toch maar via de Gorges de la Nesque (aanrader, zeker
tijdens een onweer ) naar Bedoin te rijden en dan via de col de la Madeleine naar Malaucène.
Na 10 uur fietsen, 199Km en 3500 hoogtemeters, in bij momenten helse omstandigheden was in Les Mazets du Ventoux de warme koffie, de recoveryshake
en vooral het warme bad meer dan welkom.
De day afther onder een blauwe lucht in een stralend zonnetje met een pastisken in de hand was het leuk recuperen van Le Cannibale en terugblikken op Monventoux 2016, pracht organisatie van Sporta, goede begeleiding (Prachtig parcours, medische en technische begeleiding, meer dan voldoende bevoorrading enz...).
Voor de geïnteresseerden, volgend jaar 17 juni is het weer van dat 
"
Patrik
