Zondag 02 jul 07u30 Bourg d'OisansIk sta aan de start van de Granfondo Alpes Marmotte tussen 7.500 andere wielergekken. Er wachten 172 km en 5000 hoogtemeters.
Twee jaar geleden stond ik hier ook. Toen werd het toch een beetje een ontgoocheling, want een hittegolf gooide roet in het eten. Vandaag MOET het lukken. De kniepijn is weg, 14 d rust heeft me goed gedaan. De stage in Mallorca heeft me sterker gemaakt en veel vertrouwen geschonken.
Sandra heeft een kaars doen branden opdat de zon zou wegblijven. En inderdaad, wolken vandaag, yes ! Zelfs hierboven luisteren ze naar Sandra !!
Het is koud en ik heb nog extra winterhandschoenen aangekocht. Het startschot weerklinkt om 07u35. Oef, nu de lichte stress even wegfietsen. Na 10 km hardrijden volgt de Col du Glandon, 24 km klimwerk. Het is wat zoeken, adem en hartslag onder controle houden, zo economisch mogelijk rijden en blijven drinken! De laatste kms van de klim zitten we in de mist, en het is echt berekoud. Op een moment zit ik te klappertanden, dit is niet meer plezant ! De afdaling is lastig en gevaarlijk. Gelukkig brandt het achterlicht van sommige voorrijders, want ik zie geen steek. Beneden in de vallei ben ik opgelucht, het is hier mooi fietsen, maar wel maar voor even. De Col du Telegraph is daar, 12 km omhoog.Tsaka, deze col verteer ik goed, maar nu komt de klepper van de dag, de gevreesde Galibier.
De panorama's zijn om van te smullen. Alhoewel die 17 km wel ellenlang duurt. Hier en daar zie ik een deelnemer langs de kant, aan het stretchen en op adem komen. Nu kan ik de naoorlogse verhalen van Briek Schotte zoveel beter begrijpen ! De Galibier is een beest ! De klim duurt veel te lang, de steile stukken van 11 % snijden als messen in mijn spieren, en het is harken naar boven, heel lange klimstukken, verstand op nul. Bij het naderen van de top fietsen we tussen de sneeuw, een apart gevoel.
De top komt als een verlossing. Vlug nog een foto genomen, drinkbussen gevuld, en in volle vaart richting Bourg d'Oisans. Wat een zalige afdaling ! Woww... zonder bij te trappen makkelijk 65 km/u en ook eens naar 82 km/u :-) in een idyllisch landschap. Paradijselijk mooi hier :-)Om 16 u en na 160 km kom ik aan de voet van de Alpe d'Huez. Nu begint het warm te worden, 30° in de zon, en die begint wel echt te steken. Toch een kaars te weinig doen branden Sandra??
Het is nu op karakter, de eerste 4 km wegen loodzwaar. Aan de 21 haarspeldbochten komt geen einde. In elke bocht zitten ontredderde lichamen, meer dood dan levend. Er staat er zelfs een, met de voeten in de klikpedalen, schuin leunend tegen een stenen muurtje, kop naar beneden, compleet choco gereden... De wind is nog een spelbreker en maakt het nog meer lastig. Ik moet blijven drinken, drinken, want lichte krampen komen op...
Maar ik moet vooruit, ik moet en ik zal.. ook al ga ik bijna niet meer vooruit. Mijn bilspieren schroeien van de pijn. Vandaag ben ik masochist ! Maar na vijf kwartier afzien komt de top in zicht ! Euforische gevoelens stromen plots door mijn hersenen. Dit is het summum, en alle pijn ebt weg ! Honderden toeschouwers, waaronder veel schaars geklede jongedames, juichen ons toe en applaudiseren, sommigen kloppen op potten en pannen. Daarvoor zou je naar hier komen. Ik krijg af en toe water in mijn nek en dat doet goed. Ik voel me even als Eddy Merckx.
Om 17u35 is de strijd voorbij. Compleet uitgeput, maar zo voldaan. Ik geraak bijna niet meer van de fiets. Ik laat me opnemen in de joelende menigte. Mijn eindtijd blijkt 09u18. De openstaande rekening is vereffend.
Relive de rit hier :
https://www.relive.cc/view/1064651020
Maurits
