Axel - Hulst

Toch richting Olland vandaag. De helft van de Stuurkens was gisteren ook al op pad, maar toch staan er weer 24 B’s aan de start. ’t Is het gekende parcous, maar toch weer anders. 

De finetuning van Patrik aan het parcours heeft het een mooiere rit gemaakt. In het begin niet zoveel te vertellen. In Olland staat de wind strak, Mon & Patrik doen hun werk en blijven mooi het tempo volhouden. Robert waait er met zijn parachute af, en laat verstaan dat we verder kunnen zonder hem. Peter V verveelt zich zo hard dat hij per sé een handenstand wil doen op de fiets, door spontaan het achterwiel van Ivan aan te tikken. Boem patat, ’t is onverwacht schrikken. Een scheef stuur, een geblutst gezicht (of omgekeerd) – maar het ziet er al bij al goed uit, het had veel erger gekunnen. Robert die is ondertussen terug komen aangewaaid, maar bij de eerste trappen ligt hij er terug af – we zien hem niet meer terug. Axel-Hulst, da’s ook de lange vrijaf. Bam, wind op de neus. Weinig animo voor een vrijaf, uw reporter gaat dan maar op de stap met Ferry en Eric VDS. 

En dat er wind staat. Veel. Aan een of ander rondpunt weten we niet of het nu al gedaan is of niet, we wachten dan maar tot de troepen afkomen. Dan kunnen we maar evengoed daar op kop rijden – de gezellen wisselen tot Ronny King zich komt nestelen naast m’n zij. Die reed gisteren in het Pajottenland ook al sterk. Het blijft stoempen, tot we finaal richting België draaien en de wind in de rug krijgen. In de Moeren van Lokeren blijft het rustig, niemand heeft nog zin om nog eens een vrijaf te beginnen. De wind heeft z’n werk gedaan. Maarten komt ook nog op kop, en ’t gaat vlot naar de Fina. Waar we horen dat Denny zijn werk niet heeft gedaan, want de koude chocomelk is op! ’t Zijn toestanden.